Në
detin e madh të sistemit të artit ndërkombëtar
jetojnë "shpirtra" të përjetshëm
që shprehin, me vlerë dhe vendosmëri, besimin
dhe zjarrin e krijimtarisë me një veçanti të
jashtëzakonshme, në mënyrë që asnjëri
prej nesh të mos ketë vetëdije dhe dije të
tërës.
Arben Kucana
përfaqëson për mua një "zbulim"
autentik jetësjellës.
"zbulim" i nxitur nga miku im i madh Ziso Kamberaj
i cili, para se të jetë një artist i madh, është
një njeri i jashtëzakonshëm i cili nuk mungon
kurrë t'u shprehë shenjat e miqësisë së
vërtetë të gjithë kolegëve për
të cilët ka respekt dhe të cilëve u njeh
talentin dhe dijen.
Piktura
e Arben Kucanës ndjek një udhë të heshtur
dhe njëherësh plot me tension emotiv. Një rrugëtim
që buron nga guva karstike dhe është mbrujtur
gatuar nga reflektime të thella dhe drithërima vezulluese.
Ky rrugëtim është i gdhendur në materien
e pikturës së tij, një materie e tejdukshme,
e hollë dhe e fortë, e përkulshme, e ngjyer në
dëshirën për të mos tradhtuar kurrë
nevojat e tij prej artisti. Një materie e ngjeshur dhe
e rrallë, që përshkon emocione të ndryshme,
që krijon lidhje mes thellësive të fshehta e
të thella. Është një histori e veçantë,
që lind dhe lëviz mes ngjarjesh që i lënë
vendin njëra-tjetrës, çaste delikate, hapësira
gri dhe çaste drite (tonet e ftohta janë gjithmonë
të shoqëruara nga një rregullsi e formës
që fisnikëron të paluajtshmen pritje të
dritës).
Drita zë
një rol kryesor në tregimin e tij krijues: lind nga
materia, pa mbetur asnjëherë rob i saj, shoqëron
format gjeometrike dhe e përthith atë, duke u mëshuar
me forcë ngjyrave. Me
transformimin e dritës dhe të rolit të saj vetë
materia fiton një liri shprehëse të mëvetësishme.Kjo
lëvizje e gjendjeve të ndryshme të shprehjeve
të pikturës, me intensitet të ndryshëm ngjyrash,
me faza të ndryshme ndriçimi, ky ndryshim i atmosferave
racional-emotive, kjo metamorfozë e vazhdueshme dhe dinamike
e materies është historia që tregon piktura e
tij.
Është
një materie me shumë jetë, gjithnjë e gatshme
të mirëpresë zëra dhe kujtime.
Është në simbiozë me jetën, me kujtesën
e ekzistencës. Në materien e pikturës gjenden
të gjithë "zërat" e botës e megjithatë
bëhet fjalë për një tjetër materie,
më vete.
Vepra e
Arben Kucanës e gjen vetën në tendencën
abstrakte të '900-ës, pikërisht ajo që i
jep materies së pikturës një vlerë autonome,
pa e detyruar të imitojë materialë të tjera.
Piktura e tij bazohet tek gjesti-analiza, një gjest i shpejtë
dhe gjeometrik, i llogaritur, i studiuar, që lind nga një
shtysë e thellë, por që shoqëron gjithmonë
idenë e një projekti që mund të jetojë
mëvetësisht.
Është një zgjedhje që pështjell kujtesën
e pikturës dhe lind teksa takohet me materien.
Shkurt 2011
--------------------------------------------------------------------
Pino Bonanno
|