alb

Në detin e madh të sistemit të artit ndërkombëtar jetojnë "shpirtra" të përjetshëm që shprehin, me vlerë dhe vendosmëri, besimin dhe zjarrin e krijimtarisë me një veçanti të jashtëzakonshme, në mënyrë që asnjëri prej nesh të mos ketë vetëdije dhe dije të tërës.

Arben Kucana përfaqëson për mua një "zbulim" autentik jetësjellës.
"zbulim" i nxitur nga miku im i madh Ziso Kamberaj i cili, para se të jetë një artist i madh, është një njeri i jashtëzakonshëm i cili nuk mungon kurrë t'u shprehë shenjat e miqësisë së vërtetë të gjithë kolegëve për të cilët ka respekt dhe të cilëve u njeh talentin dhe dijen.

Piktura e Arben Kucanës ndjek një udhë të heshtur dhe njëherësh plot me tension emotiv. Një rrugëtim që buron nga guva karstike dhe është mbrujtur gatuar nga reflektime të thella dhe drithërima vezulluese. Ky rrugëtim është i gdhendur në materien e pikturës së tij, një materie e tejdukshme, e hollë dhe e fortë, e përkulshme, e ngjyer në dëshirën për të mos tradhtuar kurrë nevojat e tij prej artisti. Një materie e ngjeshur dhe e rrallë, që përshkon emocione të ndryshme, që krijon lidhje mes thellësive të fshehta e të thella. Është një histori e veçantë, që lind dhe lëviz mes ngjarjesh që i lënë vendin njëra-tjetrës, çaste delikate, hapësira gri dhe çaste drite (tonet e ftohta janë gjithmonë të shoqëruara nga një rregullsi e formës që fisnikëron të paluajtshmen pritje të dritës).

Drita zë një rol kryesor në tregimin e tij krijues: lind nga materia, pa mbetur asnjëherë rob i saj, shoqëron format gjeometrike dhe e përthith atë, duke u mëshuar me forcë ngjyrave. Me transformimin e dritës dhe të rolit të saj vetë materia fiton një liri shprehëse të mëvetësishme.Kjo lëvizje e gjendjeve të ndryshme të shprehjeve të pikturës, me intensitet të ndryshëm ngjyrash, me faza të ndryshme ndriçimi, ky ndryshim i atmosferave racional-emotive, kjo metamorfozë e vazhdueshme dhe dinamike e materies është historia që tregon piktura e tij.

Është një materie me shumë jetë, gjithnjë e gatshme të mirëpresë zëra dhe kujtime.
Është në simbiozë me jetën, me kujtesën e ekzistencës. Në materien e pikturës gjenden të gjithë "zërat" e botës e megjithatë bëhet fjalë për një tjetër materie, më vete.

Vepra e Arben Kucanës e gjen vetën në tendencën abstrakte të '900-ës, pikërisht ajo që i jep materies së pikturës një vlerë autonome, pa e detyruar të imitojë materialë të tjera.
Piktura e tij bazohet tek gjesti-analiza, një gjest i shpejtë dhe gjeometrik, i llogaritur, i studiuar, që lind nga një shtysë e thellë, por që shoqëron gjithmonë idenë e një projekti që mund të jetojë mëvetësisht.
Është një zgjedhje që pështjell kujtesën e pikturës dhe lind teksa takohet me materien.

Shkurt 2011 -------------------------------------------------------------------- Pino Bonanno